ΜΙΚΡΟΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ
Στο χώρο του ιατρείου
Πολύ συχνά ο παιδίατρος μπορεί να παραπέμψει ένα παιδί στον παιδοχειρουργό για μία απλή εκτίμηση ή/και για μια μικροεπέμβαση. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο παιδοχειρουργός στο χώρο του ιατρείου του (εφόσον υπάρχουν κατάλληλες υποδομές όπως πχ χειρουργικά εργαλεία και άλλα αποστειρωμένα αναλώσιμα μιας χρήσης, κλίβανος αποστείρωσης εργαλείων, ράμματα, σκευάσματα τοπικής αναισθησίας κ.ά.) μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά τον ασθενή του τελώντας μια μικροεπέμβαση.
Παραδείγματα μικροεπεμβάσεων
Τέτοιες επεμβάσεις όπως : η αφαίρεση ενός σπίλου (ελιάς) η λύση βαλανοποσθικών συμφύσεων πέους ή αντίστοιχα η λύση των συμφύσεων των μικρών χειλέων του αιδοίου στα κορίτσια η διατομή του χαλινού της γλώσσας ο καυτηριασμός κολοβώματος ομφαλού στα νεογνά, η είσφρυση του νυχιού και επομένως η ονυχοπλαστική ή ακόμα η αφαίρεση ραμμάτων από προηγούμενη επέμβαση η συρραφή ενός μικρού τραύματος (θλαστικό τραύμα) και πολλές ακόμη πραγματοποιούνται ακίνδυνα στο ιατρείο, σε ένα περιβάλλον που δε θυμίζει νοσοκομείο και κυρίως αποφεύγεται η χορήγηση γενικής αναισθησίας στο παιδί.
Ιδιαιτερότητα τοπικής αναισθησίας
Φυσικά μια επέμβαση υπό τοπική αναισθησία πρέπει να διενεργείται κάτω από συνθήκες συγκεκριμένες. Για παράδειγμα η διατομή ενός χαλινού γλώσσας στο ιατρείο γίνεται κατά το δυνατόν στη βρεφική ηλικία του παιδιού για δυο λόγους. Αφενός μεν το βρέφος «συνεργάζεται» με τη βοήθεια των ίδιων των γονέων καλύτερα από ένα παιδί μεγαλύτερης ηλικίας και αφετέρου γιατί ο χαλινός σ αυτές τις ηλικίες είναι ένας λεπτοφυής ιστός χωρίς πολλά αιμοφόρα αγγεία και νεύρα. Άρα δεν ποναέι και δεν ματώνει.
Η θεραπεία κάθε ασθενούς έτσι κι αλλιώς πρέπει να είναι εξατομικευμένη. Οποιαδήποτε μέθοδος επιβαρύνει το μικρό ασθενή με λιγότερο άγχος και σωματικό πόνο πρέπει να είναι και η επιδιωκόμενη.